Het zijn de kleine dingen die het doen (deel 1)

Na hier inmiddels een kleine 2 maanden naar tevredenheid verbleven te zijn beginnen me bepaalde dingetjes op te vallen. Bijvoorbeeld bij de Empanadas. Empanadas zijn echte Argentijnse pasteitjes-achtige gevulde en opgerolde deegpakketjes met diverse doorten vullingen. Zo zijn daar bijvoorbeeld kip, tonijn, vlees (carne), kaas, etc. Verder verkrijgbaar zijn de Tucumanse (vlees gesneden en niet geprakt, geen aardappelen) en de Saltaanse (wel aardappel, geen ui (of zoiets)) varianten. Gisteren geen zin om de deur uit te gaan, dus dan maar laten bezorgen. 4 kip, 4 Tucuman en 4 pikant. Bij openmaken van de doos vroeg ik aan Kary welke wat was, en het antwoord was snel gegeven. Elke Empanadabakker houdt er zijn eigen code op na. En die staan op de achterkant van de rekening. Alleen karteltjes: Tucuman, 2 grote kartels en de rest klein: kip, en 3 grote kartels pikant. Op de foto dus van boven naar beneden: pikant, Tucuman en kip. Eet smakelijk!

Voor de echt nieuwsgierigen: nee, er is geen internationale standaard afgesproken. Ieder voor zich en Empanada voor ons allen.

...... en dat is mooi.

Bij het halen van mijn dagelijkse stokbroodje (una tira de mignones, por favor) bij de panaderia om de hoek zag ik een verhuistruck. De naam van het bedrijf? 'La nueva fe'. 'Het nieuwe vertrouwen'. Bijna poezie.

V Campeonato Mundial de Baile de Tango

Allereerst het belangrijkste nieuws: ik ben weer oom geworden! Ik heb er een neefje bij, Olivier Padt. Moeder en zoon maken het prima, zij het dat Olivier (en dat zal zijn vader als rasechte wielrenner plezier doen) met een gebroken sleutelbeen ter wereld is gekomen. Jammer dat ik zo ver weg ben en het niet van dichtbij kan meemaken, maar de techniek staat voor niets en via Skype heb ik gelukkig Olivier al mogen bewonderen.

Verder heb ik vorige week heel aangenaam gelunched met Niek Boot in het restaurant van de Duitse club op de 29ste verdieping. Niek is een kennis van Henk, dus de introductie verliep probleemloos. Hij is directeur van een sleepvaartbedrijf en zit hier al sinds 1988. We hadden afgesproken op zijn kantoor, dat in dezelfde straat als het werk van Karina bleek te zitten. Vanuit het restaurant is het uitzicht verschrikkelijk goed, en daarnaast was het ook nog eens heel gezellig. Niek heeft me weer een hoop wijzer gemaakt en me een aantal nuttige contacten aan de hand gedaan. Ook hier weer: wordt vervolgd. Grappig genoeg bleek Niek trouwens letterlijk hier om de hoek te wonen!

Vorige week zondag hadden Karina en ik een van onze inmiddels traditionele laten-we-naar-de-dierentuin-gaan-en-daar-aangekomen-blijkt-de-rij-enorm-lang-dus-laten-we-maar-iets-anders-gaan-doen-zondagmiddagen. Aan de overkant van de straat bleek in La Rural (de RAI van Bs As) het WK Tangodansen net begonnen. De toegang was gratis, dus waarom niet? We bleken in de voorrondes van het onderdeel Salon-Tango beland te zijn. Nooit geweten, maar Tango kent vele varianten http://en.wikipedia.org/wiki/Tango_(dance). Zo zijn daar bijvoorbeeld naast de al genoemde Tango Salon de Tango Milonguero (Karina's favo), Tango Liso, Tango Orillero en het oud-Argentijnse Tangootje met verlos. Belangrijkste kenmerk van de Tango Salon is dat het een meer formele variant is waarbij de vrouw vrijwel constant in een hoek van 45 graden tegen de man aanhangt. Let bijvoorbeeld even op de dame uiterst rechts op de foto, die zit er duidelijk op. Grappig om te zien. Omdat het om de voorronden ging was het rijp en groen door elkaar, van 60+ tot 20- en van goed tot iets minder goed. Maar erg leuk om te zien, zelfs zo leuk dat het ons wel een plan leek om afgelopen weekend ook de finale te gaan bezoeken. Maar dan wel van het Tango Escenario, de meer spectaculaire variant.

Zo gezegd zo gedaan. Dus een beetje rondgevraagd hoe en wat rond de kaartjes. Het bleek dat de kaartjes vanaf 's ochtends 10 uur gratis afhaalbaar waren bij de boleteria van La Rural. Omdat ik geen idee had hoe populair het evenement was, leek het naar best Hollands gebruik verstandig om iets eerder te gaan om zeker te zijn van plaatsbewijzen. Om 9:10 pakte ik dus de taxi en om 9:20 arriveerde ik bij de Boleteria. Er leek niets aan de hand, een paar mensen, dus die kaartjes zaten in de zak. Maar..... die paar mensen stonden bij het hoekje, en de rij bleek zich aan de andere kant van die hoek te bevinden en behoorlijk lang te zijn. Zie foto voor details. Gelukkig had ik iets te lezen meegenomen ('De schaamte voor links' van Zwagerman, cadeautje van mijn intelectuele vriend Koen), dus de twee uur die ik uiteindelijk in de rij heb doorgebracht vielen uiteindelijk nog wel mee. En: de felbegeerde tickets zaten uiteindelijk echt in de zak. En toen bij thuiskomst bleek dat Karina ook nog eens een champagneontbijtje had klaargezet (met churros!) was het leed snel geleden.

's Avonds togen wij weer naar La Rural, waar al mijn vrienden van die ochtend ook weer waren. Nog een keertje in de rij staan dus (in het Spaans: hacer cola), maar het uurtje dat dat duurde viel me in vergelijking met eerder dik mee. En uiteindelijk waren we binnen en hebben genoten (echt!) van het geboden spektakel. Internationale bezetting binnen de 17 finaleparen, tot en met een behoorlijk struise Russische aan toe. Verder Colombia, Japan, Chili en veel Argentijnen. Na de 17 paren waren Karina en ik het roerend eens: het derde paar was het beste. En gelukkig bleek de jury het met ons eens, zodat we tevreden nog een afzakkertje (Fernet met Coca Cola) in La Viruta konden gaan halen. Al met al erg geslaagd!

Omdat ik heel goed begrijp dat iedereen nu brandt van nieuwsgierigheid heb ik een door mij gemaakt filmpje van de winnaars op Youtube gezet: http://www.youtube.com/watch?v=C2dbuUHjhoU. En een iets profesionelere uitvoering: http://www.youtube.com/watch?v=EWuRareh570

Ook grappig: vorige week Zwartboek hier in de Bios gezien. De film is hier vorige week in premiere gegaan, en het was erg grappig om al dat Nederlands te horen. Best een goede film trouwens. Ik heb in de feestscene nog gezocht naar de reflectie van Kees Torn in de winkelruit, maar tevergeefs.

Op de agenda:

- 8 September Julio Bocca, Argentijns balletdanser die met zijn afscheidstournee bezig is. Wilde Karina erg graag naar toe, en na het Tango-verhaal had ik het kaartjes regelen lekker in de vingers, dus dit ook maar geregeld. Karina was in ieder geval erg aangenaam verrast.

- Wedstrijdje Independiente. Heb weer contact met mijn Argentijnse vriend Fede, en binnenkort gaan we een wedstrijd meepikken. Na 4 speelrondes staat Independiente ongeslagen (4 keer winst) bovenaan, dus wellicht wordt het nog een mooi seizoen.

Allemaal veel plezier en we Skypen! En let op: ik heb een paar berichten naar onderen het eerste Argentijnse recept toegevoegd.....

La Plata

Laat ik beginnen met de beloofde foto van mijn leren jack, gemaakt in La Plata. La Plata is de buurplaats van Buenos Aires, ongeveer een uurtje met de bus hiervandaan. Karina moest daar voor haar werk zijn; een mooie gelegenheid om het nuttige met het aangename te combineren. Aangekomen bleek La Plata niet zo bijzonder: een centraal plein met een nieuwe katedraal, maar verder was er verdomd weinig te doen. Maar: gezien is gezien, vinkje kan gezet.

Was ik in Nederland nooit zo'n concertganger, afgelopen zaterdag was het hier al de 2e keer dat we een concert bijwoonden. Voorgangers waren Estelares, bekend van hun grote hits Aire (lekker deuntje!) en Un dia perfecto. Plaats van handeling was een redelijk intiem zaaltje in San Telmo. Het was niet helemaal mijn muziek, maar toch erg grappig om mee te maken.

Mijn dagen gaan nog steeds met name op aan Spaanse les. Elke dag naar een cafe vlakbij de Plaza de Mayo, en onder kundige leiding van Maria gaat het steeds beter. Maar: wat een lastige taal is dat Spaans. Waar ik me nog duidelijk kan herinneren dat wij op de middelbare school bij Engels 3 tijden moesten leren ben ik in het Spaans na de presente, indefinido, imperfecto, pluscuam perfecto, futuro, condicional, gerundio en participio inmiddels bij de 9e tijdsvervoeging die ik moet leren aangeland: de subjuntivo presente. Voor de boeg nog een aantal andere subjuntivos, in totaal zullen we wel boven de 15 eindigen. Het goede nieuws: mijn eerste Spaanse boek is uit (Relato de un Naufrago van Marquez), en ook mijn eerste korte verhaal van Borges heb ik tot een goed einde gebracht. Volgende project: El Tunel van Sabato.

Zoals eerder gemeld heb ik tijdens de Dia del Amigo een quiz in elkaar gedraaid voor de vrienden van Karina. Dat was kennelijk in goede aarde gevallen, want de afspraak is nu daar een maandelijks terugkerend spektakel van te maken. De tweede uitvoering was afgelopen vrijdag bij Pilar. Zij had samen met haar nichtje Soledad de quiz gemaakt, compleet met plaatjesronde (vlaggen, Libie was lastig) en muziekronde. Na een nek-aan-nekrace wist mijn team (Patricia, Gabriel en ik) nipt te winnen van het damesteam (Marcela, Gisele, Cecilia en Karina). Mijn reputatie is weer gered. Het was trouwens sowieso een goede avond voor mijn reputatie: ik had namelijk speculaas gebakken. Speciaal naar Chinatown geweest om alle kruiden voor de speculaaskruiden te kopen, en na enig geexperimenteer kwamen de koekjes mooi bruin uit de oven. En: ze gingen erin als koek. Speculaas bestaat hier niet, en kaneel is populair. Recept voor succes dus. Naast het feit dat de koekjes prima smaakten maakte ook het feit dat ik als man dit solo voor elkaar had gekregen diepe indruk. Argentijnse mannen zijn namelijk niet zo kokerig. Argentijnse mannen zijn meer coke-erig, met excuses voor de flauwe woordspeling ten koste van Maradona.

Gisteren de bananjacht geopend: gesproken met een vriend van een vriend (zo werkt dat hier)die een investeringsbedrijf heeft. 3 uur aan tafel gezeten en me prima geamuseerd. Rodolfo heeft veel contacten en lijkt me een prima ingang in de wonderlijke wereld van het Argentijnse zakendoen. Wordt zekere vervolgd.

De agenda: zaterdag a.s. zijn Karina en ik precies 18 maanden samen en dat gaan we vieren in restaurant Sucre dat algemeen beschouwd wordt als een van de beste van Buenos Aires. Ik ben benieuwd!

En voor de oplettende kijkers: de afgelopen berichten heb ik geheel zonder het gebruik van accent-tekens geschreven. Is er iemand die toevallig weet hoe ik in windows instel dat als ik " ' " en "e" na elkaar intik ik een e met een streepje krijg?

Argentijnse Streekgerechten deel I: Quipe

Mensen die mij kennen weten dat ik normaal gesproken als men mij vraagt hoe ik het maak antwoord: 'dat zeg ik niet, want dan ga jij het ook maken!'. Maar gelukkig ligt die tijd nu ver achter me. Met trots presenteer ik dan ook het eerste echte Argentijnse streekgerecht waar ik kennis mee gemaakt heb: Quipe. Lijkt nog het meest op Falafel, maar waar bij falafel de echte smaak het meest in de saus en garnituur zit, heeft Quipe van zichzelf wat meer sabor. Maar: sausje van aubergine en citroensap is een absolute aanrader. Welnu, hoe al dit lekkers te maken? Als volgt:

Ingredienten: 300 gram trigo burgol (dat zoek ik nog wel even na, is een soort van couscous, of op z'n minimumst een soort van grof meel. Op het pakje staat Trigo Burgol Libanes, dus dat zegt ook wat. Iemand tips?), 300 gram gehakt, 2 teentjes knoflook, 2 eetlepes Peterselie (best veel dus), 4 eetlepels verse munt (nog meer zelfs!), 1 beetje pikant (hier gebruiken we aji, een soort van gedroogde Spaanse peper), beetje margarine, lenteuitjes, 1 gewone ui.

Werkwijze: Stop de trigo burgol in een kom met een kopje gekookt water om te laten wellen (10 minuten, maar hou rekening met het tijdverschil!). Mix/Meng/Hussel de peterselie, munt, ui (zeer fijn gesnipperd), zout, beetje peper, de aji (of andere pikant) en het vlees, totdat alles helemaal onherkenbaar geintegreerd is tot een groot geheel. Vanaf hier gaat het 2 kanten op: van een helft maak je een vierkante (of rond, of hoe dan ook) dunne (1cm) platte schijf. Versnipper een beetje boter en verspreid dit over de schijf. Maak met een mes een oppervlakkig driehoekpatroon in de schijf. Doe dit geheel in de oven (op bakpapier oid) en laat het een minuutje of 20 staan tordat het gahakt helemaal gaar is.

Als het goed is heb je nu nog 1 helft over. Maak van deze helft kleine balletjes waar je met je vinger een gaatje inmaakt, omdat ze nog gevuld gaan worden. Vul de balletjes met een mix van gekookte een klein beetje gewelde trigo burgol, het restant van de munt, knoflook, gehakt, en lenteuitjes. Dit is waarom je een recept altijd eerst helemaal moet lezen voordat je begint: je moet dus een beetje trigo burgol, munt, knoflook, gehakt en lenteuitjes bewaren om dit te kunnen doen. Sluit na het vullen de balletjes en frituur ze tot ze gaar zijn. Uit de frituur opvangen in keukenrol, en eventjes uit laten lekken.

Erg lekker bij bovenstaande is puree van aubergines. Aubergine op een pitje of in de oven helemaal zwart laten worden totdat ie helemaal zwart is (dit kan echt iedereen). Schil weghalen en het vruchtvlees prakken en mixen met knoflook, peterselie, citroensap, olijfolie, peper en zout.

Laat me weten hoe het bevalt!

De Pumas

Allereerst natuurlijk de update van het optreden van Marcelo D2: geweldig! Redelijk kleine ruimte voor zo'n groot artiest, maar ja, het was dan ook zijn eerste optreden in Argentinie. In het voorprogramma 2 lokale Ali B's, en ik moet zeggen dat (ondanks dat ik niet alles begreep) hun teksten mij wat meer uit het leven gegrepen overkwamen dan die van bijvoorbeeld lange Frans. Een welbestede avond. Voor de geinteresseerden: zijn laatste album heet ' Meu Samba e Assim', beschikbaar op eMule.

Afgelopen zaterdag weer 'een eerste'; namelijk de eerste rugbywedstrijd die ik ooit bezocht heb. De broer van een vriendin van Karina blijkt een Puma: een speler van het nationale team van Argentinie. Vrijkaartjes dus! De wedstrijd was tegen het altijd lastige Chili en was een opwarmertje voor het WK dat binnenkort in Frankrijk wordt afgewerkt. Opwarmertje bleek inderdaad een van toepassing zijnd woord: na een bloedstollende wedstrijd won Argentinie met 70-14. Maar het had net zo goed andersom kunnen zijn. Na afloop nog een hapje eten in het Soul-cafe (vlees, leuke tent!), en de zaterdag zat er ook weer op.

In de categorie ander nieuws: ik heb een leren jack aangeschaft! Zal wel de midlife zijn, maar er is hier zoveel leer te koop dat je er gewoon niet aan ontkomt. Karina had een leren jas in de aanbieding gezien in een winkel hier vlakbij (300 pesos - 10%= 65 euro), en als je binnen bent kijk je toch even mee, nietwaar? Ik had er al snel een gevonden, maar zoals bij alle kleding hier bleek mijn maat een probleem. Maar.... 'dan maken we hem toch gewoon op maat'? Tuurlijk! De prijs bleef gelijk (590 pesos - 10%= 125 euro) en ik kan hem morgen ophalen. Foto volgt uiteraard. Nu nog een paar slangenleren laarzen ;-)

En in de categorie opmerkelijk: gisteren zaten Karina en ik nietsvermoedend TV te kijken en kwamen we al zappend terecht bij de Argentijnse versie van 'Dancing with the Stars'. Alleen: om een en ander nog aantrekkelijker te maken hebben ze dit seizoen een kleine verandering doorgevoerd. Het is nu 'Paaldansen met de Sterren'. Showtime!

Volgende keer: originele Argentijnse recepten. Karina blijkt namelijk ook nog te kunnen koken!!

Argentijnse humor

Gisteren, op weg naar mijn Spaanse les, kwam ik in een taxi terecht waarvan de bestuurder (net als ik) Independiente-aanhanger was. Na een kort gesprekje over het voorbije seizoen vroeg ik hem wie op dit moment eigenlijk de sterspeler van het team is. Zonder na te denken antwoordde hij: 'el utilista'. Had ik nog nooit van gehoord, maar het transferseizoen had ik ook niet echt scherp in de gaten gehouden. Op mijn vraag waar die dan wel vandaan kwam werd met vragend opgetrokken wenkbrauwen gereageerd, waarna de man mij vriendelijk uitlegde dat 'el utilista' degene is die bij blessures het water het veld op draagt...........

By the way: verheug je niet op een mooie reportage uit de dierentuin; de rij bleek erg lang. En jullie weten allemaal wat mijn officiele standpunt ten aanzien van in de rij staan is; als God had gewild dat ik in de rij had gestaan dan had hij me wel in Oost-Europa geboren laten worden. Vanavond wel iets anders om later over te schrijven: Een concert van de wereldberoemde Braziliaanse rapper/producer Marcelo D2 (http://en.wikipedia.org/wiki/Marcelo_D2). Als dat geen mooi alternatief is!