Het zijn de kleine dingen die het doen (deel 4)

De verkiezingen in 0054 zijn gisteren glansrijk gekocht, eeuh, gewonnen door Cristina Kirchner, dus de broodnodige verbeteringen zullen op z'n minimumst nog 4 jaar op zich laten wachten. Wat wel leuk was zijn de verschillen met Nederland. Allereerst is stemmen hier verplicht. Allertweedst ligt alles stil op de dag van de verkiezingen. Geen voetbal, winkels dicht, etc. etc. Heel Buenos Aires lag plat. En als klap op de vuurpijl en tot mijn stomme verbazing was de verkoop van alcohol van zaterdagavond 22:00 tot zondagavond 21:00 verboden. Totale drooglegging van Capital Federal. Zondag dus een wonderlijk beeld op de plaza Serrano: terassen vol, maar geen biertje of glas wijn te bekennen. Karina en ik hadden ervoor gekozen te lunchen bij een Braziliaans restaurant (lekkerdebekker!), en in eerste instantie leek een flesje wijn er niet in te zitten. Maar na enig overreden (zij heeft al gestemd en ik mag niet stemmen), en onder de voorwaarde dat de fles onder tafel werd bewaard konden wij toch genieten van een ijskoude sauvignon blanc. En lekker! Waarschijnlijk omdat het niet mocht...............

Hè Hè....

Eindelijk, hij laat weer eens wat van zich horen! Het is alweer 2 weken geleden dat ik voor het laatst gepost hebt, dus dat werd ook wel weer tijd. En wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is. Een hoop……

Laat ik bij het begin beginnen. Inmiddels 2 weekenden geleden zijn Karina en ik een lang weekend naar het strand geweest. Het bleek weer eens een nationale feestdag (dia de la raza (dag van het ras), voorheen dia de Colon (Columbus-dag), maar inmiddels worden de activiteiten van Columbus hier met een iets andere insteek bekeken), dus daar moest gebruik van gemaakt worden. En om Karina wat broodnodige ontspanning te bezorgen tijdens haar drukke voorbereidingen voor het grote YMCA/Unicef-event leek een zeebezoek een goede optie. Zo gezegd, zo gedaan: wij naar Mar de las Pampas (http://www.mardelaspampas.com.ar/) en onze intrek genomen in Resort Viva Zapata (http://www.complejovivazapata.com.ar/). En waar ik in het verleden nog wel eens geroepen heb dat je niet naar Argentinië moet gaan voor het strand wil ik dat bij deze even rechtzetten. Ideaal voor een paar dagen helemaal niets doen. Klein, rustig, strand prima, eten dik in orde, kortom: toppie. Voor de foto’s: http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/MarDeLasPampasEnEvenementKarina.

Teruggekomen in Buenos Aires lag er een ander werkje op mij te wachten: namelijk het tijdens een grote expositie een paar uur op de schilderijen van Patries (http://www.patriesvanelsen.nl/) passen. Omdat het ’s middags was, was er nog niet zoveel volk op de been, dus ik heb ook een rondje kunnen maken in de expositiehallen. Interessant en erg leuk.

Donderdag begon vervolgens de echte stress voor Karina: ’s middags de opening van het evenement dat zij georganiseerd heeft. Uit heel Argentinië kwamen een dikke 300 kinderen en begeleiding naar Buenos Aires om met elkaar ideeën en ervaringen met betrekking tot zaken die de jeugd bezig houden uit te wisselen. En voor de duidelijkheid: dan gaat het dus niet over hangplekken en pesten, maar over tienerzwangerschappen, armoede, drugs, etc. Diverse bekende Argentijnen werkten mee (ik noem een Gaston Pauls, een Pablo Markovsky, een Julian Weich) en een en ander verliep als een zonnetje. Ik was met name onder de indruk van de volwassenheid van de kinderen; meisjes van 12 die zonder problemen een hele zaal toespraken alsof ze nooit anders gedaan hadden. En dit jaar was de pers ook goed vertegenwoordigd: Canal 13 maakte een reportage en La Nacion schreef erover in de krant (http://buscador.lanacion.com.ar/Nota.asp?nota_id=955179&high=unicef). Kortom: een groot succes, en Unicef wil het volgend jaar nog groter gaan aanpakken.

Maar daarmee was de koek nog niet op, want twee nichtjes van Karina, Florencia (Flor) van 15 en Maria de Rosario (Rosarita) van 13 kwamen voor het eerst van hun leven in Buenos Aires logeren. En als je maar 2 dagen hebt, moet je dus in sneltreinvaart door de stad heen. En dat hebben we dan ook gedaan. Boca, Recoleta, Plaza de Mayo, Puerto Madero, Palermo, de dierentuin, San Telmo en op zaterdagavond Tierra Santa (http://www.tierrasanta-bsas.com.ar/), een bizar bijbels themapark waar ik mijn ogen heb uitgekeken. De ‘spektakels’ waren van een dusdanig tenenkrommend eind-jaren-60-efteling-niveau dat plaatsvervangende schaamte op zijn plaats was. Uiteraard is het wel zo dat als iets maar slecht genoeg is het juist daardoor weer leuk wordt (daar moet ik nog eens een wetje omheen formuleren, bij welk nummer was ik ook alweer?), en de dames in het gezelschap hebben voor het eerst in hun leven shoarma gegeten en dat is ook wat waard. Het werd zelfs nog even spannend toen ik met mijn drankje bij het spektakel rond het laatste avondmaal naar binnen wilde (“Puede ser que es su sangre, pero esta es mi cerveza (dat kan best dat het zijn bloed is, maar dit is mijn biertje!)), maar uiteindelijk liep alles goed af en hebben we van het geheel kunnen genieten. Wel goed om even de bijbelse geschiedenis weer op te frissen. Zie wederom de foto’s op http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/MarDeLasPampasEnEvenementKarina.

En als klap op de vuurpijl zijn Karina en ik afgelopen zondag naar één van de reünie-concerten van Soda Stereo (http://en.wikipedia.org/wiki/Soda_stereo) geweest. Gelijk nadat we Flor en Rosa (mooi koppeltje namen eigenlijk, nietwaar?) op de bus gezet hadden haastten we ons dus naar het River-stadion om samen met 70.000 anderen van een stukje nostalgie voor Karina te genieten. Soda Stereo is volgens mij het beste te vergelijken met een Rock-versie van Doe Maar. Lang geleden waanzinnig populair en het gezicht van de nationale pop-scene. Op het hoogtepunt van de roem gestopt en vervolgens in de vergetelheid een beetje aan solocarrieres gewerkt, en er dan na een jaartje of 15 achterkomen dat de bankrekening best wel weer een frisse impuls kan gebruiken. Maar: leuk concert, en weer iets meegemaakt wat er in NL nooit van kwam. Voor de downloaderts: de best-of Cd heet ‘Me veras volver’. Voor een impressie: http://sodastereo.com/fotos/ .

Voor de mensen die het volgen: Independiente is de koppositie inmiddels kwijt, en wel aan Lanús. Tigre (promovendus!) staat nu gelijk met ons (hoor mij eens). (http://www.lanacion.com.ar/coberturaespecial/apertura/Posiciones.asp)

Op de agenda:
- Zaterdag op verzoek van Karina een bezoekje aan San Nicolas om de maagd te bedanken voor het prima verlopen evenement (http://www.virgen-de-san-nicolas.org/).
- Zondag presidentsverkiezingen in 0054! De polls wijzen er allemaal op dat Cristina Kirchner (http://en.wikipedia.org/wiki/Cristina_Fern%C3%A1ndez_de_Kirchner), de vrouw van de huidige president Nestor Kirchner (http://en.wikipedia.org/wiki/N%C3%A9stor_Kirchner) gaat winnen. En als Cristina wint, mag Nestor na 4 jaar weer president worden. En daarna weer Cristina. En daarna weer Nestor. En daarna weer Cristina. Enzovoort enzovoort. Dat hebben ze mooi geregeld met z’n tweetjes……

En het goede nieuws is dat de lente er nu echt is; al een kleine week elke dag 25 tot 30 klein nulletje c en strakblauw. Ik blijf nog eventjes…… ;-)

Het zijn de kleine dingen die het doen (deel 3)

Eergisteren was het zover: zomerinkopen doen. Ik had maar 20 kilo tot mijn beschikking toen ik deze kant op ging, dus zomerkleedjes had ik niet ingepakt. Van Karina had ik begrepen dat ik naar Córdoba tussen 4200 en 5000 moest, want daar zitten alle outlets van grote merken. Zij zo gezegd, ik zo gedaan (zo werkt dat, nietwaar heren?). Maar al snel dook het bekende 'Daco-in-Zuid-Amerika-kleding-probleem' op: naar Argentijnse maatstaven ben ik een grote jongen (letterlijk dan). Bij elk leuk shirt moet ik steeds vragen of ze die ook in een 'taille mas grande' hebben. Ik kreeg steevast een onverstaanbaar antwoord (fonetisch iets van 'ekkies elluh'), totdat ik na de derde keer doorhad wat ze bedoelden: XL! De 'iks' heet hier dus echt 'ekkies', terwijl de 'el' hier wordt uitgesproken als 'elluh'. Uiteindelijk met 8 shirts tevreden huiswaarts gekeerd, en allemaal 'ekkies elluh'. Zitten als gegoten........ ;-)

San Miguel de Tucumán, of Argentijns rekenen

Afgelopen weekend stond in het teken van de verjaardag van Lucia, het petenichtje van Karina. We vlogen dus op vrijdag naar Tucumán, en werden onthaald met de reeds bekende asado. Op zaterdag een beetje rondgekeken in het centrum, en zondag was het dan zover: de verjaardag van Lucia. Omdat Stella en Alberto tot de notabelen van Tucumán behoren, is een besloten feestje thuis geen optie. Er werd dus flink uitgepakt. Feestzaal gehuurd, 7 taarten gemaakt en/of gekocht, een heel arsenaal aan kindervermaak ingehuurd (zie foto's), en een complete 4 gangenmaaltijd voor alle gasten (ik schat een stuk of 70 volwassenen) geregeld. Het geheel begon om 2 uur 's middags en duurde tot 7 uur. Anders dan Holland maar leuk om mee te maken.

Maandag weer een rustig dagje, en dinsdag het werk van Karina. 32 kinderen in het parlement van Tucumán om voorstellen voor projecten te bespreken en te stemmen over welke er in Buenos Aires gepresenteerd gaan worden. Toch wel even anders dan bij ons: 32 kinderen (van 12 tot 17 jaar), waarvan 18 meisjes, waarvan er 3 zwanger waren. Dit land heeft dus hele andere problemen dan wij. Dinsdagavond op het gemakje weer teruggevlogen naar Buenos Aires en de draad weer opgepakt.

De oplossing van het quizje: uitgenodigd waren Stella (zus), Alberto, Marga (moeder), Alberto 2, Carolina (zus), Gaston (broer), Mariela, Abuela, 2 vrienden, Karina en ik. Het goede antwoord was dus 12. En er was genoeg eten. Men heeft mij uitgelegd dat het voor een asado normaal is om met 500 gram p.p. te rekenen, en dan nog een beetje extra voor om te zorgen dat er zeker niet te weinig is...... Het goede antwoord is dus helaas niet gegeven, dat biertje hou ik dus nog even in mijn zak.

Foto's van Tucumán: http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/Oktober2007Tucuman.

Verder afgelopen vrijdag in Buenos Aires la noche de los museos. Een soort van Uitmarkt, maar dan niet beperkt tot 1 wijk. Alle musea in Buenos Aires waren geopend tot 2 uur 's nachts, en op veel plekken waren optredens. Wij hebben eerst gekeken naar een kinderorkest uit Villa 31, de sloppenwijk. Daarna naar de engelse toren voor wat optredens, en uiteraard naar het huis van Carlos Gardel voor wat live tango en electronic tango. Geëindigd in la Catedral, normaal gesproken een soort van Milonga maar nu thuis van wat experimenteel theater. Boeiende avond.

De superclasico, River-Boca, is afgelopen zondag geëindigd in een 2-0 overwinning voor de millonarios. Ondanks het 2-1 verlies tegen Newell's Old Boys staat Independiente nog steeds bovenaan, maar het wordt spannend......

Op de agenda:

- Een lang weekend in Mar de las Pampas (http://www.mardelaspampas.com.ar/) in verband met de nationale feestdag op maandag de 15e. Vraag me niet waarvoor deze keer trouwens.

- De week van de 15e ga ik een paar keer op schilderijen passen: er is een expositie waar een Nederlandse schilderin ook exposeert, en zij heeft een aantal andere mensen (waaronder ik dus) ingeschakeld om ook een paar uur bij de lijsten te zitten.

- De 19e is het grote event van Karina (i.s.m Unicef). Een kleine 300 kinderen uit heel Argentinië komen die dag bijeen in het congres om te discussiëren over thema's die ze graag politiek aangepakt zouden willen zien.

Klein quizje....

Binnenkort een iets uitgebreidere update met onder meer en onder andere mijn bezoek aan San Miguel de Tucumán in verband met de verjaardag van Lucia, het petenichtje van Karina, maar om alvast een beetje in de stemming te komen een spelletje. Op bijgaande foto staat de asado van afgelopen vrijdagavond. De vraag is: hoeveel personen waren er uitgenodigd? Kleine hint: op het rooster ligt een dikke 5 kilo (uitstekend!) vlees, 3 kilo (hele goeie!) worst en een beetje groente. Vóór de asado liggen nog een paar bakjes gesmolten kaas (provoleta). De winnaar tracteer ik op een biertje; hetzij hier, hetzij de volgende keer dat ik in Nederland ben.