Hè Hè....

Eindelijk, hij laat weer eens wat van zich horen! Het is alweer 2 weken geleden dat ik voor het laatst gepost hebt, dus dat werd ook wel weer tijd. En wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is. Een hoop……

Laat ik bij het begin beginnen. Inmiddels 2 weekenden geleden zijn Karina en ik een lang weekend naar het strand geweest. Het bleek weer eens een nationale feestdag (dia de la raza (dag van het ras), voorheen dia de Colon (Columbus-dag), maar inmiddels worden de activiteiten van Columbus hier met een iets andere insteek bekeken), dus daar moest gebruik van gemaakt worden. En om Karina wat broodnodige ontspanning te bezorgen tijdens haar drukke voorbereidingen voor het grote YMCA/Unicef-event leek een zeebezoek een goede optie. Zo gezegd, zo gedaan: wij naar Mar de las Pampas (http://www.mardelaspampas.com.ar/) en onze intrek genomen in Resort Viva Zapata (http://www.complejovivazapata.com.ar/). En waar ik in het verleden nog wel eens geroepen heb dat je niet naar Argentinië moet gaan voor het strand wil ik dat bij deze even rechtzetten. Ideaal voor een paar dagen helemaal niets doen. Klein, rustig, strand prima, eten dik in orde, kortom: toppie. Voor de foto’s: http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/MarDeLasPampasEnEvenementKarina.

Teruggekomen in Buenos Aires lag er een ander werkje op mij te wachten: namelijk het tijdens een grote expositie een paar uur op de schilderijen van Patries (http://www.patriesvanelsen.nl/) passen. Omdat het ’s middags was, was er nog niet zoveel volk op de been, dus ik heb ook een rondje kunnen maken in de expositiehallen. Interessant en erg leuk.

Donderdag begon vervolgens de echte stress voor Karina: ’s middags de opening van het evenement dat zij georganiseerd heeft. Uit heel Argentinië kwamen een dikke 300 kinderen en begeleiding naar Buenos Aires om met elkaar ideeën en ervaringen met betrekking tot zaken die de jeugd bezig houden uit te wisselen. En voor de duidelijkheid: dan gaat het dus niet over hangplekken en pesten, maar over tienerzwangerschappen, armoede, drugs, etc. Diverse bekende Argentijnen werkten mee (ik noem een Gaston Pauls, een Pablo Markovsky, een Julian Weich) en een en ander verliep als een zonnetje. Ik was met name onder de indruk van de volwassenheid van de kinderen; meisjes van 12 die zonder problemen een hele zaal toespraken alsof ze nooit anders gedaan hadden. En dit jaar was de pers ook goed vertegenwoordigd: Canal 13 maakte een reportage en La Nacion schreef erover in de krant (http://buscador.lanacion.com.ar/Nota.asp?nota_id=955179&high=unicef). Kortom: een groot succes, en Unicef wil het volgend jaar nog groter gaan aanpakken.

Maar daarmee was de koek nog niet op, want twee nichtjes van Karina, Florencia (Flor) van 15 en Maria de Rosario (Rosarita) van 13 kwamen voor het eerst van hun leven in Buenos Aires logeren. En als je maar 2 dagen hebt, moet je dus in sneltreinvaart door de stad heen. En dat hebben we dan ook gedaan. Boca, Recoleta, Plaza de Mayo, Puerto Madero, Palermo, de dierentuin, San Telmo en op zaterdagavond Tierra Santa (http://www.tierrasanta-bsas.com.ar/), een bizar bijbels themapark waar ik mijn ogen heb uitgekeken. De ‘spektakels’ waren van een dusdanig tenenkrommend eind-jaren-60-efteling-niveau dat plaatsvervangende schaamte op zijn plaats was. Uiteraard is het wel zo dat als iets maar slecht genoeg is het juist daardoor weer leuk wordt (daar moet ik nog eens een wetje omheen formuleren, bij welk nummer was ik ook alweer?), en de dames in het gezelschap hebben voor het eerst in hun leven shoarma gegeten en dat is ook wat waard. Het werd zelfs nog even spannend toen ik met mijn drankje bij het spektakel rond het laatste avondmaal naar binnen wilde (“Puede ser que es su sangre, pero esta es mi cerveza (dat kan best dat het zijn bloed is, maar dit is mijn biertje!)), maar uiteindelijk liep alles goed af en hebben we van het geheel kunnen genieten. Wel goed om even de bijbelse geschiedenis weer op te frissen. Zie wederom de foto’s op http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/MarDeLasPampasEnEvenementKarina.

En als klap op de vuurpijl zijn Karina en ik afgelopen zondag naar één van de reünie-concerten van Soda Stereo (http://en.wikipedia.org/wiki/Soda_stereo) geweest. Gelijk nadat we Flor en Rosa (mooi koppeltje namen eigenlijk, nietwaar?) op de bus gezet hadden haastten we ons dus naar het River-stadion om samen met 70.000 anderen van een stukje nostalgie voor Karina te genieten. Soda Stereo is volgens mij het beste te vergelijken met een Rock-versie van Doe Maar. Lang geleden waanzinnig populair en het gezicht van de nationale pop-scene. Op het hoogtepunt van de roem gestopt en vervolgens in de vergetelheid een beetje aan solocarrieres gewerkt, en er dan na een jaartje of 15 achterkomen dat de bankrekening best wel weer een frisse impuls kan gebruiken. Maar: leuk concert, en weer iets meegemaakt wat er in NL nooit van kwam. Voor de downloaderts: de best-of Cd heet ‘Me veras volver’. Voor een impressie: http://sodastereo.com/fotos/ .

Voor de mensen die het volgen: Independiente is de koppositie inmiddels kwijt, en wel aan Lanús. Tigre (promovendus!) staat nu gelijk met ons (hoor mij eens). (http://www.lanacion.com.ar/coberturaespecial/apertura/Posiciones.asp)

Op de agenda:
- Zaterdag op verzoek van Karina een bezoekje aan San Nicolas om de maagd te bedanken voor het prima verlopen evenement (http://www.virgen-de-san-nicolas.org/).
- Zondag presidentsverkiezingen in 0054! De polls wijzen er allemaal op dat Cristina Kirchner (http://en.wikipedia.org/wiki/Cristina_Fern%C3%A1ndez_de_Kirchner), de vrouw van de huidige president Nestor Kirchner (http://en.wikipedia.org/wiki/N%C3%A9stor_Kirchner) gaat winnen. En als Cristina wint, mag Nestor na 4 jaar weer president worden. En daarna weer Cristina. En daarna weer Nestor. En daarna weer Cristina. Enzovoort enzovoort. Dat hebben ze mooi geregeld met z’n tweetjes……

En het goede nieuws is dat de lente er nu echt is; al een kleine week elke dag 25 tot 30 klein nulletje c en strakblauw. Ik blijf nog eventjes…… ;-)