Update

Zoals vorige keer gemeld ging het niet goed met een tante van Karina. Uiteindelijk is ze afgelopen zaterdagmiddag overleden aan de gevolgen van een infectie. Haar man en een zus van haar man (een oom en tante van Karina dus) hebben de laatste paar dagen in ons appartement gelogeerd, en ik ben nadat Karina donderdag met haar nichtjes naar Tucuman was vertrokken steeds meegeweest naar het ziekenhuis. Niet de meest vrolijke periode dus. Er waren zaterdag nog een aantal problemen met het lichaam dat niet vervoerd mocht worden omdat er wat papieren kwijt waren, dus zondag om 8 uur moesten we ons melden bij het registro civil om dat op te lossen. Dat was snel gepiept (gelukkig), zodat het halen van de vlucht naar Tucuman voor oom en tante geen probleem was.  Gisteren was de begrafenis in Tucuman, ik begreep van Karina dat dat ook een emotionele bedoeling was. Karina blijft in Tucuman, ik werk tot en met donderdag. Deze week ben ik dus nog in Bs As. Vrijdag a.s. vlieg ik om 6:20 's morgens (best vroeg) naar Tucuman om daar de kerst te vieren (bij een gemiddelde temperatuur van 40 graden). De 26ste vliegen Karina en ik terug naar Bs As (we hadden tickets voor de 25ste, maar ivm een conflict tussen de gouverneur en de regering/vliegtuigmaatschappij mag er de 25ste niet gevlogen worden), waarna we de 27ste in het vliegtuig naar Nederland stappen om oud en nieuw in de andere huiselijk sfeer door te brengen. Kortom: voorlopig geen updates hier; half januari pik ik het weer op. Plezier en voorzichtig met vuurwerk!

Blogged with Flock

Oranje open, Oranje open, Leve de Koningin!

Zoals een aantal van jullie inmiddels al weet ben ik sinds 3 weken weer voorzichtig aan de slag. Na een paar maanden (bijne) full time Spaanse les en veel gesprekken met (vooral Nederlandse) mensen kwam ik via André (toen nog kamer van koophandel) met Lambert in contact. Drie gesprekken later bleek dat er voldoende overeenkomsten waren tussen mijn profiel en een aantal zaken die er in zijn bedrijf moesten gebeuren.

Dat bedrijf heet Open Orange (www.openorange.com.ar) en levert ERP-software voor het midden- en kleinbedrijf. Ik heb het systeem inmiddels een beetje leren kennen, en ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben. Het ontwikkelen van zulke systemen is geen ‘moco de pavo’ (kalkoenensnot, vergelijkbaar met onze kattenpis), en er is de afgelopen jaren een hoop in geïnvesteerd. Voor de kenners: het systeem is gebouwd met Python en stukjes C++ voor de performance. Het bestaat uit een kern/framework voor alle basisfunctionaliteit, uitgebreid/te breiden met verschillende modules al naar gelang de bedrijfstak (hotel, restaurant, benzinestation, en nog veel en veel meer). Het bedrijf zit nu in de fase waarin alle bestaande klanten naar het nieuwe systeem moeten worden gemigreerd, en er zijn grote plannen voor de periode daarna. Ik heb me gestort op de realisatie van een timesheet-achtig systeem, omdat er op dit moment weinig grip is op de uren die besteed worden. Volgende stap zou het meer projectmatig werken kunnen worden. Ik heb het op dit moment in ieder geval prima naar mijn zin; het is heel verfrissend om na jaren van grote organisaties in een wat kleinere (ongeveer 15 man) organisatie te werken. Daarnaast wandel ik elke dag in 20 minuutjes (over het algemeen in het zonnetje) van huis naar werk, ook weer eens wat anders dan in de file staan. Wat me opvalt is de hoge productiviteit; de planning is om de timesheet-functionaliteit in één dag toe te voegen. Wat nog tegen valt is mijn kennis van de Spaanse taal; er worden een hoop woorden gebruikt die ik (nog) niet ken (bijvoorbeeld luca, gamba, mango; respectievelijk 1000, 100, en 1 peso(s)), en als mensen snel en door elkaar heen praten raak ik de draad nog wel eens kwijt (iets wat op een naaiatelier echt een probleem zou opleveren)……..

Tot zover het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat een tante van Karina uit Jujuy (het noorden van Argentinië, zo’n 2.000 km hiervandaan) twee weken geleden gevallen is en daarbij haar hoofd zodanig heeft gestoten dat ze halsoverkop naar Buenos Aires moest worden overgevlogen om geopereerd te worden. In eerste instantie leek ze aan de beterende hand, maar een paar dagen geleden verslechterde een en ander en ze ligt nu buiten bewustzijn en in kritieke toestand in het ziekenhuis. Haar man, Manuel (een oom van Karina dus, een broer van haar moeder), verblijft nu ook in Buenos Aires en vandaag komen haar 2 nichtjes en een tante uit Jujuy aan omdat er een reële kans bestaat dat de tante niet gaat herstellen. De 2 nichtjes logeren bij ons, dus veel vrolijkheid is er even niet bij dezer dagen. Het is maar hopen dat het goed afloopt.

En voor degenen die het nog niet hebben meegekregen: in principe (afhankelijk van de toestand van de tante) komen Karina en ik eind December 2 weekjes naar Nederland, met een paar dagen Parijs erdoorheen gemixt. De eerste afspraken zijn al gemaakt, en ik zie er erg naar uit om mijn nieuwe neefje en nichtje (en de reeds bekende nichtjes natuurlijk ook. En mijn familie. En mijn vrienden. En Sander. En ik wil graag de groeten doen aan iedereen die ik vergeten ben) in het echt te bewonderen. Nog maar een paar weekjes ;-)

Blogged with Flock

Het weekend

Het was weer een goedgevuld weekend. Vrijdagavond begon het met een gecombineerde Sinterklaasavond/Quiz met de vrienden van Karina. Achteraf moet ik zeggen dat mijn uitleg vooraf nogal minimaal geweest was (we trekken zo lootjes, en dan koop je een cadeautje en schrijf je een gedicht voor degene die op je lootje staat), en daarom door de aanwezigen nogal verschillend werd geïnterpreteerd. Zo bleek al snel dat een gedicht iets anders is dan een rijm, en dat ook het onderwerp en de toon nogal verschilden. Sommigen hadden begrepen dat het een “semi”-romantisch gedicht moest zijn, anderen hadden liedteksten aangepast; meer dan een half A4tje was het in geen geval. Maar: meedoen was belangrijker dan winnen, en het was heel gezellig. De enige echt jonge aanwezige, Toti van 8 maanden (Tobias), viel in ieder geval goed in de cadeautjes, dus dat deeltje was goed overgekomen. Bij het vergelijken van de aantekeningen bleek trouwens dat het 3 koningen feest hier, 6 januari, veel overeenkomsten met onze Sinterklaas vertoont (tot en met het bakje water voor de kamelen bij de schoorsteen zetten aan toe). En daarna de quiz. Het was weer mijn beurt om de vragen te maken, en met name de kruidenvraag (10 zakjes met kruiden specerijen met de vraag: wat is dit?) sloeg in als een bom. Vooral omdat de kruidnagel in alle geuren aanwezig was. Winnaars waren uiteindelijk Gisell, Dante en Marcela. Foto’s: http://picasaweb.google.com/pilar.arrieta/TriviaSinterklaas2007

De volgende dag stond er een bruiloft op het programma, en wel die van Nils en Yanina. Nils is de zoon van een collega van Karina, dus dat geeft een beetje aan hoe selectief het paar te werk was gegaan met het uitnodigen van de gasten. Het bleek de voorbode voor een interessante avond. Ik viel van de ene verassing in de andere; het enige wat hetzelfde is als in Nederland is dat er een bruid en een bruidegom zijn, en dat zij op enig moment haar boeketje in een meute nog niet getrouwde meisjes gooit, maar daar hield het ook wel zo’n beetje mee op. De verschillen? Daar gaan we:
Voor het diner waren 400 (vierhonderd!) mensen uitgenodigd, en er waren er uiteindelijk ruim 360 aanwezig. Na het diner werd dit aangevuld met de iets minder close vrienden en bekenden tot een dikke 500 man. Navraag leerde dat bruiloften van deze omvang heel gewoon zijn; dit schijnt te maken te hebben met het feit dat alles hier draait om het hebben van connecties, en een bruiloft is de uitgelezen mogelijkheid om de banden met iedereen weer eens lekker aan te halen.
Het diner begon om 22:45 en duurde tot 2:00, waarna het feest begon. Wij zijn er uiteindelijk al om 5:00 vandoor gegaan, want de volgende dag stond er weer een ander avontuur op het programma. Het feest duurde tot 8:00, waarna de nog aanwezige gasten op een ontbijtje getrakteerd werden. Wat dat betreft was het een standaard Argentijnse bruiloft.
Een relatief nieuwe traditie, een aantal jaar geleden uitgevonden door de bekende TV-presentator Tineli, is dat de gom en zijn vrienden om 12:00 hun nette schoenen vervangen door gympies.
De eerste dans na het diner is een sneeuwbal-wals, waarbij er (met name door de bruid) met zoveel mogelijk verschillende mensen gedanst dient te worden.
Na de wals was er sprake van een onvervalst stukje crowdsurfen door bruid en bruidegom, gevolgd door de vader van de bruid, de moeder van de bruid, en de moeder van de bruidegom. De vader van de bruidegom moest om gezondheidsredenen verstek laten gaan. Tijdens het crowdsurfen werden de verschillende personen ook getrakteerd op een stukje “opgooien en weer opvangen”, waarbij met name de bruidegom eenzame hoogtes wist te bereiken.
Kortom: een buitengewoon gezellige en leerzame avond. Foto’s: http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/BruiloftEnBocaUNICEF

Zondag stond in het teken van YMCA/Unicef. Unicef heeft namelijk een overeenkomst met voetbalclub Boca Juniors (a la Barcelona), en daar moest zondag maar eens concrete invulling aan gegeven worden. Wij gingen dus met een aantal begeleiders en zo’n 60 kinderen naar het stadion om bordjes omhoog te houden waarop te lezen viel: “Con los chicos somos mas. Boca Juniors y Unicef”. Altijd leuk om een potje voetbal te zien, zeker in zo’n sfeervol stadion, zo dicht bij het veld (rij 1!), zo laat in het seizoen (laatste wedstrijd) en met zulke blije mensen (de supporters van de tegenpartij Lanus, want Lanus werd voor het eerst in zijn bestaan landskampioen). Diego was er ook (zie foto’s: boven de “s” van “siempre”). Voor de meeste kinderen was het de eerste keer in een stadion, die hebben dan ook hun ogen uitgekeken. En met onze actie hebben we uiteraard de wereld weer een klein stukje beter gemaakt, dus dat schept ook voldoening. Foto’s: http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/BruiloftEnBocaUNICEF

Een welgevuld weekend derhalve. Voor volgend weekend hebben we maar even niets ingepland, al is dat mede omdat ik er via Internet maar niet in slaagde om kaarten voor de grote Polo-finale aan te schaffen. Iets met de verbinding of zo. Wanneer gaan mensen nou eens computerprogramma’s maken die ook echt werken. Daar zouden de hoge heren in Den Haag eens wat aan moeten doen!