Het weekend

Het was weer een goedgevuld weekend. Vrijdagavond begon het met een gecombineerde Sinterklaasavond/Quiz met de vrienden van Karina. Achteraf moet ik zeggen dat mijn uitleg vooraf nogal minimaal geweest was (we trekken zo lootjes, en dan koop je een cadeautje en schrijf je een gedicht voor degene die op je lootje staat), en daarom door de aanwezigen nogal verschillend werd geïnterpreteerd. Zo bleek al snel dat een gedicht iets anders is dan een rijm, en dat ook het onderwerp en de toon nogal verschilden. Sommigen hadden begrepen dat het een “semi”-romantisch gedicht moest zijn, anderen hadden liedteksten aangepast; meer dan een half A4tje was het in geen geval. Maar: meedoen was belangrijker dan winnen, en het was heel gezellig. De enige echt jonge aanwezige, Toti van 8 maanden (Tobias), viel in ieder geval goed in de cadeautjes, dus dat deeltje was goed overgekomen. Bij het vergelijken van de aantekeningen bleek trouwens dat het 3 koningen feest hier, 6 januari, veel overeenkomsten met onze Sinterklaas vertoont (tot en met het bakje water voor de kamelen bij de schoorsteen zetten aan toe). En daarna de quiz. Het was weer mijn beurt om de vragen te maken, en met name de kruidenvraag (10 zakjes met kruiden specerijen met de vraag: wat is dit?) sloeg in als een bom. Vooral omdat de kruidnagel in alle geuren aanwezig was. Winnaars waren uiteindelijk Gisell, Dante en Marcela. Foto’s: http://picasaweb.google.com/pilar.arrieta/TriviaSinterklaas2007

De volgende dag stond er een bruiloft op het programma, en wel die van Nils en Yanina. Nils is de zoon van een collega van Karina, dus dat geeft een beetje aan hoe selectief het paar te werk was gegaan met het uitnodigen van de gasten. Het bleek de voorbode voor een interessante avond. Ik viel van de ene verassing in de andere; het enige wat hetzelfde is als in Nederland is dat er een bruid en een bruidegom zijn, en dat zij op enig moment haar boeketje in een meute nog niet getrouwde meisjes gooit, maar daar hield het ook wel zo’n beetje mee op. De verschillen? Daar gaan we:
Voor het diner waren 400 (vierhonderd!) mensen uitgenodigd, en er waren er uiteindelijk ruim 360 aanwezig. Na het diner werd dit aangevuld met de iets minder close vrienden en bekenden tot een dikke 500 man. Navraag leerde dat bruiloften van deze omvang heel gewoon zijn; dit schijnt te maken te hebben met het feit dat alles hier draait om het hebben van connecties, en een bruiloft is de uitgelezen mogelijkheid om de banden met iedereen weer eens lekker aan te halen.
Het diner begon om 22:45 en duurde tot 2:00, waarna het feest begon. Wij zijn er uiteindelijk al om 5:00 vandoor gegaan, want de volgende dag stond er weer een ander avontuur op het programma. Het feest duurde tot 8:00, waarna de nog aanwezige gasten op een ontbijtje getrakteerd werden. Wat dat betreft was het een standaard Argentijnse bruiloft.
Een relatief nieuwe traditie, een aantal jaar geleden uitgevonden door de bekende TV-presentator Tineli, is dat de gom en zijn vrienden om 12:00 hun nette schoenen vervangen door gympies.
De eerste dans na het diner is een sneeuwbal-wals, waarbij er (met name door de bruid) met zoveel mogelijk verschillende mensen gedanst dient te worden.
Na de wals was er sprake van een onvervalst stukje crowdsurfen door bruid en bruidegom, gevolgd door de vader van de bruid, de moeder van de bruid, en de moeder van de bruidegom. De vader van de bruidegom moest om gezondheidsredenen verstek laten gaan. Tijdens het crowdsurfen werden de verschillende personen ook getrakteerd op een stukje “opgooien en weer opvangen”, waarbij met name de bruidegom eenzame hoogtes wist te bereiken.
Kortom: een buitengewoon gezellige en leerzame avond. Foto’s: http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/BruiloftEnBocaUNICEF

Zondag stond in het teken van YMCA/Unicef. Unicef heeft namelijk een overeenkomst met voetbalclub Boca Juniors (a la Barcelona), en daar moest zondag maar eens concrete invulling aan gegeven worden. Wij gingen dus met een aantal begeleiders en zo’n 60 kinderen naar het stadion om bordjes omhoog te houden waarop te lezen viel: “Con los chicos somos mas. Boca Juniors y Unicef”. Altijd leuk om een potje voetbal te zien, zeker in zo’n sfeervol stadion, zo dicht bij het veld (rij 1!), zo laat in het seizoen (laatste wedstrijd) en met zulke blije mensen (de supporters van de tegenpartij Lanus, want Lanus werd voor het eerst in zijn bestaan landskampioen). Diego was er ook (zie foto’s: boven de “s” van “siempre”). Voor de meeste kinderen was het de eerste keer in een stadion, die hebben dan ook hun ogen uitgekeken. En met onze actie hebben we uiteraard de wereld weer een klein stukje beter gemaakt, dus dat schept ook voldoening. Foto’s: http://picasaweb.google.com/Daco.Bogaard/BruiloftEnBocaUNICEF

Een welgevuld weekend derhalve. Voor volgend weekend hebben we maar even niets ingepland, al is dat mede omdat ik er via Internet maar niet in slaagde om kaarten voor de grote Polo-finale aan te schaffen. Iets met de verbinding of zo. Wanneer gaan mensen nou eens computerprogramma’s maken die ook echt werken. Daar zouden de hoge heren in Den Haag eens wat aan moeten doen!