Lekker verhaal!

Omdat ik zo lekker op dreef ben met mijn Spaans, en bijna door mijn tweede Spaanse grotemensenboek (Asesinato en el Orient Express) heen ben, ging ik van de week op zoek naar het boek der boeken in een Spaanse vertaling. Maar helaas, de ontdekking van de hemel blijkt hier niet voorradig. Tot mijn stomme verbazing zag ik gisteren wel Heleen van Royen in de etalage staan. En nog wel in de serie Grandes Novelistas. Waar moet dat heen met deze wereld.....

Una tira de migñones, por favor

Voor degenen die mij niet geloofden bij deze het filmische bewijs: een stokbrood heet hier een tira de migñones, of een migñoncito. Dat blijft één van de leukste dingen aan het buitenland; je kan je af en toe verbazen over de kleine dingen. En dat gewoon bij de panaderia om de hoek! En oh ja, ik hoorde gisteren dat in Escobar, het Lisse van Argentinië in September het grote fiesta de la Flor plaats gaat vinden. Ik ben benieuwd wat ik nog meer tegen ga komen de komende maanden......

Rondje lopen?

Dit wilde ik jullie toch ook niet onthouden: mijn hardlooprondje in Buenos Aires. Voor de kenners: de deur uit en linksaf, 1 1/2 blok naar het zebrapad bij Callao, na de oversteek beginnen met rennen richting de rechtenfaculteit, bruggetje over Figuroa Alcorta, en dan maar rondjes lopen in het park van het Museo de Belles Artes....... Middenonder op het plaatje: het beroemde kerkhof van Recoleta.

Los Volcanes de Chocolate

Toen Karina en ik een aantal weken geleden in restaurant Sucre aten, koos Karina als postre een Volcan de Chocolate. Een soort chocoladetaartje waarbij als je er een lepeltje op losliet een chocolade-lavastroom tevoorschijn kwam. Lekker. Machtig. Lastig te maken? Dat zouden we nog wel eens zien! Vorige week zaterdag het recept op internet opgezocht, ingredienten en benodigdheden (vormpjes) aangeschaft en aan het experimenteren geslagen. Die bewuste zaterdag hebben we er 8 gemaakt, waarbij we er lustig op los gevarieerd hebben met oventijd, oventemperatuur, vulgraad van de vormpjes, etc. Uiteindelijk was er van de 8 eentje (de 7e) die de toets der kritiek kon doorstaan. Voor de zekerheid afgelopen donderdag nog een keertje geoefend: van de 9 waren en 8 goed. Voldoende om de uiteindelijke uitvoering met vertrouwen tegemoet te zien.


Een afgelopen zaterdag was het zover: op vreemde bodem (de keuken van Marcella) moest er gewonnen worden. Het hoofdgerecht bestond uit een groene curry met rijst en salade, gefrabiceerd door ondergetekende. Gemakkelijk te maken, snel klaar, maar hier zijn ze nog steeds erg onder de indruk van de door mij gemaakte Thaise en overige Oosterse gerechten. En toen het toetje. Het viel niet mee, en gelukkig hadden we er eentje over om vooraf mee te oefenen, maar uiteindelijk waren er van de 8 7 prima gelukt. En wederom was men onder de indruk. Voor de geïnteresseerden: http://www.utilisima.com/recetas/index.php?seccion=receta&IdRec=618 Voor overige foto's van de avond: http://picasaweb.google.com/pilar.arrieta/PumasNamibia En o ja: het etentje was ter gelegenheid van de WK-wedstrijd Argentinië-Namibië, door ons met 63-3 gewonnen. Kwartfinales, here we come!

Overig nieuws:

- Vrijdag even op en neer geweest naar Uruguay voor een nieuw 90-dagen stempel, geen problemen dus ik mag nog even blijven.

- Gisteren een hele gezellige Asado (BBQ) gehad bij Bas (mijn nieuwe squashpartner) en zijn vrouw Jobien. Echt Argentijns: erg genoegelijk met veel (goed) vlees en (goede) wijn.

- Deze week weer een aantal afspraken met Nederlanders hier gepland; voor mij erg informatieve gesprekken. Meest gehoorde advies: als je gaat investeren hier; niet teveel!

- Meer foto's: de meest recente home-quiznight http://picasaweb.google.com/pilar.arrieta/TriviaCasaMachuYDante

- Afgelopen vrijdag begon hier officieel de lente, en dat werd gevierd. Alle parken en plaza's tot aan de nok toe gevuld met jongeren met veel bloemen en drank; een heel grappig gezicht. Ook weer anders dan bij ons.


Op de agenda voor het weekend Tucuman in verband met de 3e verjaardag van het petenichtje van Karina, Lucia. Verslag volgt uiteraard.

Het zijn de kleine dingen die het doen (deel 2)

Als je 80 TV-kanalen moet vullen dan vraagt dat af en toe om een beetje creativiteit. Van die 80 zijn er 4 (ESPN, ESPN+, TyC en Fox) uitsluitend bedoeld voor sport. En 24 uur per dag 4 kanalen; dat is een hoop sport. En dus.......

Dé nationale sport van Argentinië is zoals bekend voetbal, en de plaatselijke competitie mag zich dan ook in een hoop belangstelling verheugen. Zoveel zelfs dat de rechten voor het grootste deel verkocht zijn aan aparte abonnee-kanalen, en de 4 genoemde sportkanalen zich met flarden moeten behelpen. En toen dacht een inventieve producent waarschijnlijk: Maar...... als we het voetbal niet beeldelijk kunnen uitzenden, dan maken we toch gewoon radio via de TV? En dan laten we de tribunes zien als beeldvulling? Te gek swingend plan vond de directie, gaan we doen. En een andere zender vond het zo'n goed idee dat het gelijk gecopieerd is. Dus elke zondagmiddag van 2 tot 7 zenden 2 kanalen hier beelden uit van mensen die naar voetbalwedstrijden zitten kijken. Raar gezicht.

Rugby en Bocca

Zoals ik een aantal weken geleden al meldde is Rugby een populaire sport hier. En omdat het WK Rugby nu plaats vindt staat Argentinië tijdens de wedstrijden van de Pumas (zo heet het nationale team hier) even stil. Cafés gevuld met kijkers en minder mensen op straat. De openingswedstrijd was tegen Frankrijk, en geheel volgens (Argentijnse) verwachting werd Frankrijk verslagen. Inmiddels is ook Georgie aan de zegekar gebonden en staat de wedstrijd tegen Namibië voor de deur. Die deur gaat zaterdag open en het kijkfeestje is gepland. De liederen zitten er inmiddels aardig in (Yo te daré, te daré una cosa, yo te daré, una cosa que empieza con P, Pumas!) dus er mag gezongen worden.

Ook geweest: het afscheid van Julio Bocca, de Argentijnse superbalerinus. Samen met Karina genoten van de voorstelling en me verbaasd over de theateretiquette alhier. Waar men in Nederland begint als iedereen zit en de deuren gesloten zijn, zo begint men hier gewoon als de instroom in de zaal nog in volle gang is. Van de eerste 10 minuten (zowel vóór als na de pauze) heb ik dan ook niet zo heel veel meegekregen, maar over het algemeen meer dan de moeite waard. En Julio stopt, dus dat heb ik toch maar even meegepikt!

Mijn zoektocht naar werk heeft tot nu toe niet in iets concreets geresulteerd, of het moet zijn dat ik een nieuw squashmaatje heb in Bas en redacteur wordt van het Nederlandse maandblad hier. Vorige week damkzij de introducties van Niek gesproken met een aantal Nederlanders (Eugenie die een vertaalbureau heeft en hoofdredactrice is van het maandblad, Bas en Peter die hier hun eigen offshore bedrijf hebben, en Andre van de Nederlandse kamer van koophandel) en in ieder geval een hoop wijzer geworden. Van hun ook weer andere namen gekregen, dus het bouwen van het netwerk gaat gestaag verder. Het zal mij benieuwen!

Verder via deze onsympathieke weg verder een sympathiek bedankje voor Ome Hans en Tante Els die mij op mijn afscheidsfeestje van voldoende cash voorzagen om 2 keer goed uit eten te gaan. De eerste keer bij Manzini (zie foto), een fijne Italiaan hier om de hoek, en de 2e keer bij La Cabrera Norte, dat zich nu officieel mag beroepen op het feit dat het op mijn lijstje met favoriete restaurants te Bs As staat. Wat een vlees! Top. Dus iedereen die ooit nog eens deze kant op komt: vraag naar La Cabrera Norte, Cabrera y Thames (Palermo).

Op voetbalgebied heeft Independiente zich hersteld van een klein dipje (2 gelijke spelen en een nederlaag) door de laatste 2 partijen weer te winnen. Denis is topscorert met 11 goals en we gaan (weliswaar samen met Boca Juniors) weer aan kop van de lijst.

De agenda:

- Vrijdag even op en neder naar Colonia, Urugay, met de Buquebus (=boot) vanwege de noodzakelijke vernieuwing van mijn toeristenvisum.

- Volgende week een weekendje op en neder naar Tucuman, naar de familie van Karina, in verband met de verjaardag van haar nichtje Lucia (3).

- Meer gesprekken met Nederlanders hier en hopenlijk met één (of meer) van de bedrijven waar mijn CV nu ligt.

En voor de oplettende lezertjes: ja, ik heb mijn accenten teruggevonden! En voor de mensen die zich afvragen hoe ze de woorden 'hijo de ****' precies kunnen gebruiken, bijgaand fragment van de Argentijnse Koefnoen, Todo por dos pesos. Erg grappig. http://www.youtube.com/watch?v=-Jpxlwcrhxw

Japanse huisvlijt

Een weekje geleden zaten (of eigenlijk lagen) wij te kijken naar het Gourmet-channel. Mijn favorite 'voorkoker' is een Japanse chef die liet zien hoe je eigenlijk Sushi maakt. Dat zag er niet al te moeilijk uit, dus toen wij afgelopen zaterdag in de buurt van Chinatown waren hebben we het een en ander aangeschaft om dat ook eens te proberen. Gisteren was het zover. Met een gezonde dosis overmoed begonnen we met het koken van de rijst en het heel fijn snijden van alle ingredienten. Na een uurtje kokkerellen bleek de moeilijkheidsgraad inderdaad wel mee te vallen, zie foto voor het resultaat. En het was nog goed binnen te houden ook!

Ander nieuws: ik heb mijn eerste baantje. Weliswaar tegen een heel geringe onkostenvergoeding (50 pesos per maand), maar daar gaat het even niet om. Waar het wel om gaat is dat ik als 'Alfabetizador' aan de slag ga: in het kader van een nationaal programma ter bestrijding van analfabetisme ga ik de komende 5 maanden 1 keer per week als docent een vijftal Argentijnen/Argentijnsen uit een arme wijk lezen en schrijven leren. Lijkt me een mooie ervaring, en sluit bovendien prima aan bij de heersende trend in de familie om de ranken van het onderwijs te versterken. Mijn oma zou trots op me zijn!