Zo. Na een paar weekjes Nederland, waaronder een bijzonder vochtige honkbalweek en buitengewoon uitgebreid extensief familiebezoek ben ik weer in Buenos Aires. En dat zal ik weten ook!
Op het eerste oog was er weinig veranderd toen ik weer hier kwam. Karina had weliswaar de slaapkamer 2.0 gemaakt met wat kekke tafeltjes en dito lampjes, en het conflict tussen de regering en de boeren was op dramatische wijze opgelost/verdwenen (bij de stemmingsstand 36 voor 36 tegen in de eerste kamer alhier moest de vice-president de beslissende stem uitbrengen. En raad eens? Nee, mis! Hij stemde tegen de regering, waardoor de belastingverhogingen voorlopig van de baan zijn), maar het weer was nog steeds druilerig en Plaza de Mayo lag er nog. Nothing on the hand. Tot afgelopen vrijdag.
Toen ik na mijn werk thuis kwam was een aantal mannen koortsachtig bezig de stoep voor ons huis weer dicht te gooien. Die was kennelijk open geweest. Navraag bij de portero leerde dat er een probleem was met het gas. Dat was er namelijk niet meer. Of meer precies, dat was voor ons gebouw afgesloten. Iets met een lekkage, poreuze leidingen, probleem. En de gasmannen gaan tot de drempel, dus toen de conclusie was getrokken dat het lek niet buiten zat gingen die lekker weekend vieren. Ons zonder gas achterlatend. En geen gas betekent niet koken, geen warm water en geen verwarming. Precies in de koudste week van het jaar. Dus toen het buiten ’s nachts 4 klein nulletje c was, was het dat binnen ook. En da’s best fris, zelfs voor mij. Maar het beste nieuws was wel dat de eerste schattingen voor de reparatieduur uiteen liepen van minimaal 3 weken tot ongeveer 2 maanden. Nou moet ik daar wel bij zeggen dat dat de schattingen zonder aanmoedigingspremie waren. Het idee is namelijk nu om bij alle bewoners met de pet rond te gaan om een zogenaamde ‘opschietpot’ te creëren, waarmee de leidingexperts die nu bezig zijn wellicht verleid kunnen worden om ook ’s avonds en in het weekend aan een oplossing te werken. Het zal mij benieuwen……
3 opmerkingen:
Da's snel! Gr. Berry
Jammer, jammer dat we je gemist hebben in het Nederlandse, maar ach, het was vast niet de laatste keer dat je overkwam, dus hopen we je de volgende keer in levende lijve te mogen aanschouwen. Wij moeten ons nu even concentreren op de bruiloft van Sander en Sanne, het wordt weer leuk, maar dat zul je allemaal nog wel te horen krijgen. Garoetjes en een dikke X voor jullie van Us
De vraag is nu natuurlijk. Heb je alweer gas?
Een reactie posten